Zeleni biber zapravo je nedozreo plod bibera i najčešće se čuva u slanoj vodi ili sirćetu da bi zadržao boju, a ako je u suhoj formi, mora se brzo iskoristiti. Naći ćete ga u raznim jelima jugoistočne Azije, posebno tajlandskoj, ali i kreolskoj kuhinji. Ima blaži ukus od crnoga bibera, pomalo voćni.

Beli biber je zreo, crveni plod, oguljene kore, zbog čega je manje pikantan od crnog bibera.

Crveni biber bere se kao potpuno zreo plod koji se pre sušenja podvrgava sličnom postupku kao i zeleni da bi u sušenju zadržao svoju boju.

Na stolu se ipak najčešće nađe crni biber, a u upotrebi je već hiljadama godina. Dobija se takođe od nezrelih plodova, samo lagano pocrvenelih na suncu, koji se onda obično kuvaju, a potom suše na suncu.

Postoje različite vrste crnog bibera koje nose ili naziv mesta gdje se uzgajaju ili naziv luke iz koje se izvoze: indijski malabar, vijetnamski, indonezijski lampong, brazilski, malezijski sarawak... U svetu se za ljubitelje bibera organizuju i posebne „degustacije".